Poszukam uczciwego szczęścia.

          Właśnie przeczytałam książkę Beaty Pawlikowskiej "Księga kodów podświadomości", to druga część cyklu " W dżungli podświadomości". Autorka wyjaśnia jak nasza podświadomość wpływa na nasze samopoczucie, nie tylko psychiczne, ale też fizyczne, tu w rozumieniu nawet kontrolowania chorób. Mówi o tym, że bycie szczęśliwym nie wymaga żadnych warunków, po prostu trzeba być szczęśliwym z samym sobą i wyjaśnia jak dawne zdarzenia mogły mieć wpływ na nasze podświadome "wybieranie" nieszczęścia w teraźniejszości. Nie chodzi o to, że celowo chcemy być smutni i popadamy w coś, co jest dla nas złe. Podświadomość chce dla nas dobrze, szuka bezpieczeństwa i poczucia, że jest się kochanym, ale często w pokrętny sposób. Otóż niektórzy odnajdują bezpieczeństwo w alkoholu, odnajdują je na moment, a potem chcąc powtórzyć to uczucie sięgają po niego po raz drugi, trzeci, czwarty.. .Podświadomość nie chce zmian, szuka szybkich rozwiązań, boi się ich i będzie kurczowo trzymała się tego co jest teraz, bo twierdzi, że zmiana jest niebezpieczna, zaburza nasze (złudne) poczucie bezpieczeństwa. 

          To ciekawe, bo gdy czytałam tą książkę podczas złego samopoczucia wiedziałam, że muszę coś zmienić, byłam zdecydowana na trudną i ciężką pracę, ale teraz czuję się szczęśliwa i myślę, że to nie jest już takie konieczne. Jakie wnioski? Myślę, że to moja podświadomość ( autorka używa tu określenia Agenci Podświadomości, którzy są dezerterami w naszej życiowej - genialnej - armii) boi się zmian i wywołuje u mnie wrażenie szczęścia, nie chcąc podejmować walki, bo po co cokolwiek zmieniać, skoro TERAZ czuję się dobrze. Podkreśliłam słowo teraz, ponieważ Pawlikowska pisze, że człowiek prawdziwie szczęśliwy jest ZAWSZE szczęśliwy, nie ma opcji chwilowego szczęścia, potem smutku i znowu szczęścia. Nawet porażka nie jest w stanie sprawić, że poczujemy się beznadziejni i bezwartościowi, bo staramy się być w czymś dobrzy dla samego siebie, nie dlatego, że chcemy pokazać innym, że jesteśmy lepsi lub boimy się faktu, że będziemy gorsi. Jak moja podświadomość zapewnia mi to - jak się domyślam - złudne szczęście? Nie mogę odpędzić się od muzyki, mam kilka nowych, tak pozytywnych piosenek, że po prostu mordka mi się cieszy, gdy usłyszę już pierwsze nuty. Słucham jej przez cały dzień, calutki, nawet podczas czytania tej książki, po prostu nie mogę oprzeć się włożeniu słuchawek do uszu i kliknięciu przycisku play. I gdy zdaję sobie prawdę, że nie zawsze jestem szczęśliwa, to mam w tamtej chwili uczucie szczęścia i przez pewien moment to mi wystarcza, zapominam wtedy, że chciałam coś zmienić. A jak oczywiście wiecie tylko konsekwencja może dać rezultaty.

          Droga jest wyboista i bardzo długa, ale ja chciałabym spróbować. To tak jak z pytaniem. Gdy nie zapytasz, odpowiedź zawsze będzie brzmiała nie, a jeśli chcesz coś zmień to musisz się ruszyć. :) Podobno tylko 1% ludzkości jest uczciwie szczęśliwym, reszta nosi w sobie fałszywe kody podświadomości, które nieumyślnie nas czasami rujnują, a nawet bardzo często. Przyznaję, że jestem w pozostałych 99%, autorka też tam była, ale wyczyściła swoją podświadomość. Moim zdaniem warto przeczytać te publikacje, no chyba, że jesteście w tym jednym procencie i jesteście szczerze, prawdziwie i uczciwie szczęśliwi bez żadnych warunków.

Zamieszczone zdjęcie to jedna ze stron ze wspomnianej książki.

Pozdrawiam! :)

Katarzyna.